mama/oma & papa/opa

 

Mama of papa worden, het is iets wat je hele leven verandert. Tot op het ogenblik je voor het eerst ouder wordt, zie en beleef je als mens alles anders. Dat geldt ook voor grootouders.

De geboorte van je eerste kind maakt van jou hoe dan ook een ander mens. Een mama voelde het kind maandenlang in zich groeien, een papa beleefde de zwangerschap al dan niet van dichtbij. Toch zijn en blijven beide ouders van wezenlijk belang voor elk kind, zonder enige uitzondering.

 

Zonder deze twee mensen, was het kind er niet. Als dat niet existentieel is... De helft van het DNA van het kind erft het van mama, de helft van papa. Deze erfelijke eigenschappen bepalen voor een stuk wie het kind is, hoe het eruit ziet, hoe het in elkaar zit. Elke mama en elke papa herkent ongetwijfeld iets van zichzelf in haar/zijn kind: een karaktertrek, een manier van bewegen, een specifieke blik, de vorm en kleur van de ogen, de trekken rond de mond, de lichaamsbouw,... 

 

De ene ouder is enorm betrokken bij het kind, de andere minder of helemaal niet. Toch is elke ouder van belang voor elk kind. Iedere ouder heeft een rol te spelen in de ontwikkeling van een kind. Ouders kunnen het kind omringen met liefde, warmte, genegenheid en kunnen het begeleiden in de wereld, kunnen het kind heel wat leren en tonen. 

 

Sommige ouders doen het meteen goed, anderen hebben wat extra hulp en ondersteuning nodig. Zo lang beide ouders bereid zijn om zich in te zetten voor het kind - al is dat met vallen en opstaan - en ze elkaar hier ook ruimte voor geven, leert het kind dat het voor beide ouders van belang is en het er helemaal mag zijn. Ook adoptieouders, grootouders en plusouders kunnen een positieve en wezenlijke meerwaarde vormen voor een kind. Ook zij voelen zich ouder. Ook zij verdienen het respect dat hieraan vast hangt.

 

Blauw Hart schenkt vooral aandacht aan mama's en papa's en grootouders die aan de kant gezet worden als (groot)ouder. Hierdoor leert het kind dat een stuk van zichzelf er niet mag zijn, dat het voor de helft niet goed is. Mama's en papa's die moeite hebben om hun kind(eren) te kunnen zien, begeleiden, graag te kunnen zien, mee te nemen doorheen het leven omdat instanties en de andere ouder dit belemmeren, of die hun kind(eren) helemaal niet meer kunnen zien terwijl ze dat wel heel graag willen, getuigen dat ze elke dag, 365 per jaar, door een hel gaan. Elke dag weegt loodzwaar. Dit beïnvloedt elk facet van het leven van die ouder. Opstaan wordt moeilijk, werken, zich ontspannen en genieten zowat onmogelijk. Door het grote verdriet en het trauma dat een (dreigende) contactbreuk met zich meebrengt, dreigt niet alleen een maatschappelijke isolatie, maar ook depressie en zelfs zelfdoding.

 

Voor een mama die mama wil zijn en voor een papa die papa wil zijn, is het vreselijk hard om hiertoe alle kansen en mogelijkheden ontnomen te worden. Blauw Hart wil die mensen helpen.